Vortices, is een videoinstallatie bestaande uit een prisma waar op elk vlak video geprojecteerd wordt.
De video is zo ontworpen dat de projectie van het ene naar het andere vlak doorloopt en een gesloten geheel vormt. Dit suggereert een ronddraaiende beweging. Aan de basis van dit vormelijk idee ligt research over waarneming van beeldprojecties. Meestal is de verhouding tussen toeschouwer en projectie erg statisch. Het leek ons interessant op zoek te gaan naar een meer dynamische relatie tussen beide.

Hoe kan een projectie de toeschouwer aanzetten zich te verplaatsen ten opzichte van de projectie, waardoor de kijker een constructievere rol gaat spelen in z’n beleving van de videoprojectie ?
Door een compositie van beelden, een draaiende beweging rond een prisma te laten maken wordt het enkel mogelijk de evolutie van bepaalde beeldelementen te volgen indien men mee rond het prisma loopt. Het produkt van onze waarnemings research en het vormelijk idee leidde ons tot het fenomeen "vortices" en vervolgens de verdere inhoud van de video en klankcompositie:

In het kort, is een vortex een fenomeen met de structuur van een wervelende beweging, vergelijkbaar met die van tornado's. De turbulentie die bij vortices plaatsvindt heeft echter zowel een constructieve als destructieve pool:

+ de turbulentie veroorzaakt een bijna magische energie, er komt een nieuwe ordening tot stand, en op diverse schaal wordt samenhang in het universum aan vortexfenomenen toegeschreven.

- chaos wordt gecreeerd, de kracht van de op en neerwaartse circulatie is zo groot, en het 'bottomfield' oneindig smal, waardoor materie vernietigd wordt en als het ware uit het tijd/ruimte perspectief kan verdwijnen, vergelijkbaar met effecten toegeschreven aan wormgaten.